Rozdział 9

            Brylowanie w towarzystwie nie sprawiało mi większych problemów. Trzymałam się Cherry oraz Danielle. Wyglądało na to, że mój zły humor został przez nie dostrzeżony. W prawdzie o nic nie pytały, ale za wszelką cenę starały się jakoś mnie pocieszyć. Może myślały, że chodzi o mojego zepsutego laptopa? Nie chciałam ich wyprowadzać z błędu. Cherry z całą pewnością poszłaby wydrapać Tomlinsonowi oczy. Sama jakoś musiałam rozwiązać ten problem. To moje serce i moja sprawa.

            Chwyciłam szklankę z różowym drinkiem i zajęłam miejsce na sofie. Z głośników płynęła akurat wolna melodia. Nie mogłam oderwać wzroku od Liama oraz Danielle. Zakochani. Tak prawdziwie. Nie było to sztuczne uczucie. Poznali się zanim Payne rozpoczął karierę z zespołem. Nikt nie mógł powiedzieć, że dziewczyna jest razem z nim dla sławy, czy pieniędzy. Oni rozumieli się bez słów. Zazdrościłam im tego. Nawet nie potrafili się na siebie obrażać.

            Kolejny raz tego wieczora westchnęłam cicho. Nim się zorientowałam moja szklanka była pusta. Wzrokiem odszukałam Cherry. Dziwny był fakt, iż nie ma jej przy mnie. Dopiero po chwili dostrzegłam ją w rogu pokoju. Rozmawiała razem z Zaynem. Nie, chwila. Oni nie rozmawiali. Flirtowali ze sobą. Znam moją przyjaciółkę wystarczająco dobrze by poznać, że ktoś się jej podoba. Trzepotanie rzęsami, charakterystyczny uśmiech i te niepewne spojrzenia. No proszę. Cherry się zakochała, a mi to gdzieś umknęło. Właściwie to nie dziwne, skoro ostatnimi czasy zajmowałam się jedynie sobą. A to wyjazd rodziny do Stanów, a to Louis, albo Niall… Nie miałam się nawet komu wyżalić. Mój przyjaciel z czata gdzieś przepadł. Nie odzywał się do mnie ostatnimi czasy.

- Zatańczysz ze mną? – Zerknęłam na kolegę Liama, który uśmiechał się do mnie czarująco. Wysoki brunet o niebieskich oczach. Zagryzłam dolną wargę. Mogłabym powiedzieć, że mój ideał, ale chciałam się powstrzymać z takimi osądami. Wolałam poznać najpierw jego charakter.

      Odstawiłam pustą szklankę na stolik i niepewnie ujęłam dłoń chłopaka. Z tego co sobie przypominałam, to przedstawił się jako Ethan. Jeden taniec, co mi szkodzi? Szkoda tylko, że to była wolna piosenka. Dzięki szpilkom na dziesięciocentymetrowym obcasie nie miałam problemy, by objąć jego szyję.

- Ty jesteś tą sławną dziewczyną Louisa? – Zapytał cicho, gdy jego dłonie spoczęły na moich biodrach.

- Sławna? Nie przesadzałabym.

- Można o tobie przeczytać na każdym portalu plotkarskim. I nie to żeby mnie takie rzeczy interesowały.

- No jasne – zaśmiałam się cicho.

- Bo gdybyś nie chodziła razem z kumplem mojego przyjaciela, to pewnie teraz bym cię pocałował.

            Odsunęłam się nieznacznie od chłopaka. Przez krótką chwilę miałam wrażenie, że sobie ze mnie żartuje. Albo to jakiś głupi dowcip ze strony Louisa. Zdawało się jednak, iż jest poważny. Moje policzki oblał rumieniec. Już miałam powiedzieć jak to wszystko jest skomplikowane, ale w ostatniej chwili ugryzłam się w język. Nie znałam tego chłopaka. Nie musiał wiedzieć o wszystkim.

- W takim razie masz problem – uśmiechnęłam się zalotnie.

      Jeden taniec przeszedł w kolejny. Jak na złość trzecia piosenka również była wolna. Nie przeszkadzało mi to, ale Niall postanowił wtrącić swoje trzy grosze.

- Odbijany – zarządził. Ethan nie miał nic do powiedzenia.

- Znowu ty – westchnęłam z udawanym znudzeniem. Blondyn uśmiechnął się beztrosko. – Jeszcze ci się nie znudziło?

- Chodzę za tobą już od pół roku. Nie myśl, że tak łatwo się mnie pozbędziesz.

            Przewróciłam oczami. Powinnam sobie odpuścić zanim to wszystko zajdzie za daleko. Zawsze mogłam zmienić zdanie i dołączyć do rodziców w Miami. Tak byłoby lepiej. Nie musiałabym żadnemu z chłopaków robić nadziei. Zapobiegłabym również dalszym wypadkom, które w tamtej chwili nawet mi nie przeszły przez myśl.

           Drink za drinkiem. Jedna kolejka wódki, a później kolejna. Przed północą wszyscy byli już weseli, a alkohol niewątpliwie był sprawcą tego dobrego humoru. Kiedy zaszyłam się na krótką chwilę w kuchni dostrzegłam, iż przez domem stoi kilka fanek. Nie miałam zielonego pojęcia na co czekają. Przecież chłopcy nie mieli nawet najmniejszego zamiaru do nich wychodzić, by składać noworoczne życzenia.

            Oparłam się o lodówkę i z przymkniętymi powiekami delektowałam się ostatnią szklanką Malibu z mlekiem. Czyjeś silne ramiona przyciągnęły mnie do siebie. Chciałam zaprotestować, ale owy osobnik wpił się zachłannie w moje usta. Po omacku odstawiłam szklankę na szafkę. Nie musiałam otwierać oczu by wiedzieć, kto jest sprawcą przyspieszonego bicia serca.

- Niall – mruknęłam cicho. Pogłębił pocałunek. Moje nozdrza wypełnił zapach jego perfum. Uśmiechnęłam się delikatnie. – Zaraz północ…

- I co z tego? – Odpowiedział między pocałunkami. – Ja jedynie odbieram swój noworoczny prezent.

            Usłyszałam, jak w salonie rozpoczyna się odliczanie. Niechętnie odsunęłam od siebie Horana i z lodówki wyciągnęłam dwie butelki szampana. Przyszedł czas na świętowanie. Pocałowałam przelotnie blondyna i wyszłam do ogrodu. Zupełnie zapomniałam o niskiej temperaturze. Nie przeszkadzał mi również padający śnieg. Śmiałam się radośnie. Byłam razem z tymi najbliższymi.

            Liam wziął ode mnie butelki szampana. Cherry posyłała mi radosny uśmiech. Za jej plecami stał Zayn, wtulając twarz we włosy mojej przyjaciółki. Zakochani, uroczy, przesłodcy. Trochę jednak mnie zemdliło. Zdałam sobie sprawę, że jeszcze wiele czasu minie nim ja będę mogła zaznać tyle czułości. Na razie pozostawała zazdrość.

- Zmarzniesz – oświadczył Ethan, zarzucając na moje ramiona swoją kurtkę. Posłałam mu pełne wdzięczności spojrzenie. – A twój chłopak gdzie się podział?

            Wzruszyłam obojętnie ramionami. Opatuliłam się kurtką bruneta i wraz z innymi zaczęłam głośno odliczać. Chociaż nie miałam powodów do radości, to mimo wszystko się uśmiechałam. Życzyłam sobie, by w tym nowym roku 2012 wszystko poszło znacznie lepiej. Musiałam ułożyć życie osobiste, znaleźć pracę, ukończyć drugi rok w London College z dobrymi ocenami by dostać stypendium. Ambitne plany.

            Kolorowe fajerwerki poszybowały w powietrze. Korki od szampana wystrzeliły. Wszyscy rzucili się do składania życzeń. Najpierw zakochani skupili się na sobie. Ja musiałam wysłuchać tego, co do powiedzenia mieli mi zupełnie obcy ludzie. Wydawało im się, że mnie znają. Ja również dobrze udawałam. Uśmiechanie się nie było problemem.

- Melissa – Charlotte mocno mnie wyściskała. – Ja to bym chciała tobie życzyć jeszcze więcej uśmiechu, powodów do radości oraz miłości. Byś trafiła wreszcie na swój chodzący ideał i nie musiała przejmować się kretynami.

- Dzięki kochana. A ja tobie życzę, aby Zayn był tym jedynym. Tworzycie fantastyczną parę. Niech nie zaszkodzą wam żadne fanki oraz fałszywe plotki.

- Jakoś sobie poradzimy – Cherry uśmiechnęła się radośnie i pobiegła w stronę Malika.

            Po powrocie do salonu zastałam Hazzę ze swoją dziewczyną. Wyglądało na to, iż przerwałam im chwilę czułości. Brunetka posłała mi mordercze spojrzenie. Nic sobie z tego nie robiłam. Szkoda mi było tylko Stylesa. Ta cała Amelie nie pasowała do niego. Miał zupełnie inny typ kobiety. Blondynka, najlepiej o brązowych oczach, przeciętnego wzrostu. Amelie prezentowała zupełne przeciwieństwo. Brunetka o zielonych tęczówkach, dość wysoka. Gusta czasem się zmieniają.

            O trzeciej impreza powoli dobiegała końca. Pożegnałam się ze wszystkimi i udałam do swojego pokoju. Byłam potwornie zmęczona. Nie czułam stóp, chociaż szpilek pozbyłam się już dawno. Miałam ochotę na ciepłą, relaksującą kąpiel. Chwyciłam koszulkę oraz krótkie spodenki po czym udałam się do łazienki. Odetchnęłam cicho i już miałam zamknąć za sobą drzwi, gdy czyjaś stopa skutecznie mi to uniemożliwiła.

- Louis, co ty robisz?

- Cicho – zasłonił dłonią moje usta. – Skoro Nialler może ciebie całować, to ja również.

- Chyba żartujesz – syknęłam. – Czy ty zawsze musisz dostać to, czego chcesz?

- O tak…

          Bez problemu uporał się z zamkiem od mojej sukienki. Na nic się zdały moje początkowe protesty. Wyglądało na to, że Tomlinson rzeczywiście dostaje zawsze to, czego chce.

            Jego pocałunki doprowadzały mnie do euforii. Delikatnie pieścił swoimi dłońmi moje piersi. Nie mogłam powstrzymać cichego jęku rozkoszy. Posadził mnie na krawędzi wanny, by mógł spokojnie zdjąć pończochy. Zębami. Z bokserkami uporał się w podobny sposób. Spojrzałam na niego z przerażeniem, gdy sam pozbył się swoich spodni. Nigdy nie byłam święta, ale pierwszego razu również nie miałam za sobą. Musiał dostrzec niepewność z moich oczach. Uśmiechnął się i szeptem zapewnił, że nie dojdzie do niczego, czego bym sobie nie życzyła.

              Napuściliśmy wody do wanny. W trosce o nasze zmysły dostałam wiśniowego płynu do kąpieli.

- Louis – jęknęłam cicho, gdy jego dwa palce doprowadzały mnie do szaleństwa. Rzuciłam się na niego. Przywarłam całym ciałem i przygryzłam mocno jego dolną wargę. Syknął, a po chwili poczułam smak krwi. – Widzisz co ty ze mną robisz?

- A stać mnie na jeszcze więcej – zapewnił, bawiąc się moimi mokrymi włosami.

            Po godzinie woda była zimna, a ja zupełnie zaspokojona. Starałam się przywrócić swój puls do normalności. Louis uśmiechał się bezczelnie. Był zadowolony z siebie. Nic dziwnego. Robił ze mną praktycznie wszystko na co miał ochotę. Byłam z siebie dumna. W dalszym ciągu pozostawałam dziewicą.

            Położyłam się do łóżka i natychmiast zasnęłam.

_______________________________________________________

Tak sobie myślę, że chyba wrócę do publikacji rozdziałów raz w tygodniu. Przy okazji ponownie zapraszam na Nie Zawiedź Mnie. To już drugie opowiadanie, które skończyłam pisać. Hura ja! ;d A no i w zakładce o mnie można znaleźć adresy przyszłych opowiadań. Postanowiłam sobie, że w każdym będę się skupiać na innym chłopaku z zespołu. A co!
Okej, znów mi przemówienie wyszło trochę za długie...
Buzaki! :*